جا در سیاه خانه سودا گرفته ایم

آسان به چنگ ما نفتاده است شمع طور

از همت بلند که عمرش دراز باد

انصاف نیست راندن ما از حریم وصل

از ما زبان خامه تکلیف کوته است

دیوانه ایم لیک نظر بند نیستیم

تار کفن به زخم زبان بخیه می زند

دیوانگی علاج ندارد و گرنه ما

صد نیزه موج خون ز سرما گذشته است

صائب به زور جذبه طبع بلند خویش