نیست غیر از آه، دلسوزی دل افگار را

گوهر از سفتن بود ایمن در آغوش صدف

گل ز شبنم دیده ور گردد درین بستانسرا

تندخویی نیکوان را دیده بان عصمت است

چشم پوشیدن به است از دیدن نادیدنی

خارخار حرص، فلس از طینت ماهی نبرد

دیده ای کز سرمه عبرت منور گشته است

نقطه خاک است سیرو دور گردون را سبب

از حریص مال دنیا راستی جستن خطاست

جمع سازد برگ عیش از بهر تاراج خزان

عاشقان از درد و داغ عشق صائب زنده اند