کم نسازد جام می زنگ دل افگار را

در میان دارد دل تنگ مرا سرگشتگی

دردسر خواهی کشیدن از هجوم بلبلان

در دیار ما که کفر و دین ز یک سر رشته اند

از نظر بازی به مژگان سخن پرداز او

کار خامان می توان از پخته گویی ساختن

به که طفل اشک خود را رخصت بازی دهم

بر حریفان چون گوارا نیست صائب طرز تو