از دست روزگار برون چون دعا شدم

تا قانع از جهان به مقام رضا شدم

آویختم به دامن گل بیوفا شدم

در گلشنی که من به هوای تو وا شدم

چون سیل در محیط تو بی دست و پا شدم

دیوانه شد به هر که دو روز آشنا شدم

چون تیر من زکجروی خود خطا شدم

زان دم که چون قلم به سخن آشنا شدم