به نور دل، سیاهی از رخ ایام می شویم

که در دریای تلخ از آب شیرین کام می شویم

من از غفلت به ظاهر جامه احرام می شویم

که من از گریه مستانه خط جام می شویم

به آب خضر دست از جان بی آرام می شویم

که قاصد را ز لب شیرینی پیغام می شویم

غبار بال و پر از آب چشم دام می شویم

اگر سجاده خود در می گلفام می شویم

ازین خواب پریشان، دیده خود کام می شویم

ز دل چندان که نقش آرزوی خام می شویم