ما به دشنام از لب شیرین دلبر قانعیم

دامن ما از هوس پاک است چون آب روان

نیست چون پروانه ما را چشم بر بوس و کنار

موشکافی نیست همچون شانه کار دست ما

خلق خوب سرفرازان از ثمر شیرین ترست

از چه گردن چون صراحی پیش ساغر کج کنیم

چون نی بی مغز از حسن گلوسوز شکر

چون صدف نتوان لب ما را جدا کردن به تیغ

هر چه نتوان برد زیر خاک با خود مال نیست

از تهیدستی دعا دارد پر و بال عروج

ره ندارد در دل خرسند استسقای حرص

آب باریک قناعت را نمی باشد زوال

چون سکندر نیست ما را چشم بر آب حیات

خوابگاه نرم غفلت را دو بالا می کند

نعمت آن باشد که چشمی نیست در دنبال او

می شود در جامه رنگین دل روشن سیاه

طره زر تار آخر می دهد سر را به باد

حلقه هر در نگردد دیده مغرور ما

شهپر طاوس را آخر مگس ران می کنند

طعمه گردون کجرفتار بی قلاب نیست

چون گل رعناست جام زر پر از خون جگر

تشنه دیدار را کوثر بود موج سراب