جامه کعبه است دود آتش پرستان را به چشم

بازگشتی هست حسن پاکدامان رابه چشم

هرکه آورده است آن سرو خرامان را به چشم

مردمی کن جای ده زنهار مهمان را به چشم

ورنه خالی می کند داغم نمکدان را به چشم

گرد خط به می کند سیب زنخدان را به چشم

گوهرو سنگ است یکسان هر دو میزان را به چشم

ابر می گردد شب آدینه مستان را به چشم

می توان در پرده شب یافت شیران را به چشم

مور این وادی نمی آرد سلیمان را به چشم

آب می گردد همان خورشید تابان را به چشم

جای چون مژگان دهد خارمغیلان را به چشم

تا که مالیده است یارب دست مرجان رابه چشم

می کنم سیراب ریگ این بیابان را به چشم

قطره ای آب مروت ابر احسان را به چشم

شاخ گل شد میل آتش عندلیبان را به چشم

ورنه شبنم می خورد گلهای خندان را به چشم