زنگ از آیینه دل می برد نظاره ام

بهر نو خطان گریبان می درد نظاره ام

آنچنان در سبزه خط می چرد نظاره ام

ساده رویان را پی خط پرورد نظاره ام

یار نوخط را به صد جان می خرد نظاره ام

پرده بیگانگی را می درد نظاره ام

هر قدر از چشم او خون می خورد نظاره ام

حسن را از راه بیرون می برد نظاره ام

روزی از دیدار خوبان می خورد نظاره ام

ماه را کی در نظر می آورد نظاره ام