که خضر راه نجات است استخاره دل

فتاد هرکه به دریای بیکناره دل

که برنداشت دو چشم خود از ستاره دل

چو غنچه هرکه قناعت کند به پاره دل

و گرنه محمل لیلی است گاهواره دل

که سیر چرخ بود تابع اشاره دل

فکنده در جلو خویش یکسواره دل

ز هم نمی گسلد رشته نظاره دل

که سینه چاک کند سنگ را شراره دل

ز داغ عشق بود عیش بی شماره دل

کجاست عشق که درمانده ام به چاره دل

مپوش دیده خود صائب از نظاره دل