ز روشنی جگر داغدار دارد شمع

چراغ روز ندارد ز پرتو خورشید

تمام شب به امید وصال پروانه

ز هم نمی گسلد آب چشم زنده دلان

همیشه غوطه زند درمیان آتش و آب

ز حال عاشق سرگشته حسن غافل نیست

چو سود ازین که برآمد ز جامه فانوس؟

ز تیره روزی پروانه غافل افتاده است

ز بخت تیره ندارند شکوه زنده دلان

ز شوق عالم بالا همیشه گریان است

نظر به رشته اشکم رهی است خوابیده

نبیند زنده دلان از مآل خود غافل

نشان زنده دلی چشم تربود صائب