خطر دارد ترنج آفتاب از تیر مژگانش

که شد کان بدخشان خاک از خون شهیدانش

ز خون کشتگان از بس که سیراب است دامانش

ز بس کز هرطرف آیینه رویانند حیرانش

که جان بخشی کند در پرده شب آب حیوانش

کز آن سیب ذقن خونین نگردیده است دندانش

که ننشیند ز پا گردی که برخیزد ز جولانش

که ماه مصر باشد از فراموشان زندانش

کز استغنانگیرد دامن رهرو مغیلانش

که از زنبیل بافی می خورد روزی سلیمانش