کز دل واکرده ماداریم صحرا درقفس

ورنه آماده است صددام تماشا در قفس

چون تواند بال و پر واکرد عنقا در قفس ؟

وای بر مرغی که افتاده است تنها در قفس

از غبار کاهلی بال و پر ما در قفس

نیست آب و دانه بربلبل گوارا در قفس

ناله مرغ چمن گردد دو بالا در قفس

کز زبان خویش باشد مرغ گویا در قفس

هست آب و دانه مرغان مهیا در قفس

بر نیارد هیچ مرغی رشته از پا در قفس

تنگ بر بلبل شود از جوش گل جا در قفس

بلبل بی طالع ما داشت تا جا در قفس

گرچه آماده است صائب روزی ما در قفس