در جنون فکر سرو سامان ندارد هیچ کس

در دیار ما که روزی ازدل خود می خورند

زیر چرخ نیلگون، چون پسته، آن هم زیر پوست

در دیار ما که جان از بهر مردن می دهند

عالمی رفته است از خانه سازی پا به گل

می شود اوقات مردم صرف در تعمیر تن

بر ندارد طوق منت گردن آزادگان

میوه های سردسیر عقل، صائب نارس است