غوطه خوردم درشراب ناب و مخمورم هنوز

گر چه شورمن جهانی را به شور آورده است

پاره شد زنجیر تاک از باده پرزورمن

عمرهاشد تاچوموم از شهددورافتاده ام

گرچه ازویرانه من جغد وحشت می کند

باده منصور ازجوش زبردستی نشست

در سفرهرچند چون ریگ روان عمرم گذشت

اهل عالم غافلنداز صورت احوال من

خاکساری گرچه با خاکم برابرکرده است

غوطه درخون شفق زد پنبه صبح جزا

گرچه صائب شهرت من داغ دارد مهر را