شد ناله ام به دور خطش عاشقانه تر

دلسوزتر شد از خط شبرنگ عارضش

باشد مقام عشق به قدر عروج حسن

از تشنگی چو گوهر تبخال می شود

دارد تمام سکه ناسور، داغ من

چندان که عشق کرد برابر مرا به خاک

زین پیش گرچه بود سمر گفتگوی من

دیوانه شو که بیشتر افتد به قعر چاه

زنجیر زلف چاره دلهای سرکش است

قانع به هر چه می رسد از رزق شاکرست

از حرف راست بیش به دل می خلد چو تیر

کوتاه دیدگی است تراپرده حجاب

صائب زبس گرفت مرا درمیان ملال