مژگان و چشم شوخ تو از هم رمیده تر

شبنم نداشته است ز من پاک دیده تر

سیماب را ز آینه کرد آرمیده تر

سر تا به پای حسن تو از هم رمیده تر

رسوایی من است به عالم دویده تر

دارد عنان شرم و ادب را کشیده تر

کانجاست آسمان ز زمین آرمیده تر

هر روز می شویم ز دنیا گزیده تر

هر چند بیشتر قد ما شد خمیده تر

هرگز نبوده است ز من دل گزیده تر

پرهیز کن ز هر که بود آرمیده تر