از عزیزان با تو ما را هست پیوند دگر

خار دیوار تو از مژگان بود گیرنده تر

از گرفتاران، سر بندی است هرکس را جدا

می رسیدش ،بنده شایسته گر می کرد ناز

شور من چون بلبلان از نوشخند غنچه نیست

خوبه وحدت کرده مستغنی است از همصحبتان

شد ز سنگ کودکان روشن که باغ دهر را

گرچه هرکس راست پیوندی به آن نخل امید

چون نباشد خواب من شیرین در آغوش لحد؟

کی به فکر صائب بی آرزو خواهد فتاد؟