خار و خس را چرخ گل برسرفشاند بیشتر

می دهد مهلت بدان را خاک بیش از نیکوان

غوطه در خون می زند مهراز شفق هر صبح وشام

نور بینش هست اگر دردیده گردون، چرا

از تلاش قرب دوری کن که ازپاس ادب

زندگی خواهی، سخاوت کن که بر روی زمین

پایه دولت کریمان رانمی سازد خسیس

مجمر افلاک از آهن دلیها چون سپند

در زمین شور بر رغم لب خشک صدف

همچو کاغذ باد،گردون هر سبک مغزی که یافت

لطف افکار ترا صائب ز افکار دگر