هرکه وحشت می کند ز آمیزش ما بیشتر

توسن سرکش چو میدان یافت طوفان می کند

آنچنان کز برگ ،بوی گل سبک پرواز شد

می شود سیل ضعیف از بند بی زنهارتر

دارد آتش زیر پا اشکم ز شوق دیدنش

حیرتی دارم که چون آهوی چشم گلرخان

گر به این عنوان شود روی تو گلگل از شراب

دور بر خود می کند صائب ره نزدیک را