از دم تیغ است آن موی کمر خونریزتر

گر چه شور و شر بود کم فتنه خوابیده را

کشت از دزدیده دیدنها نگاهش عالمی

رخنه در دلها نه تنها می کند مژگان تو

چون دهم آب از تماشای تو چشم تر،که هست

می گشایم چون نظر بر عارض گلرنگ او

در خود آرایی مکن اوقات چون طاوس صرف

سفله چون شدمست، دربیداد طوفان می کند

گر چه از زنگار می گرددبرش کم تیغ را

از کجی هر چند آرد تیر راآتش برون

صائب از هم پیشگان از تیغ افزون کن حذر