از فروغ لاله آتش زیر پاداردبهار

باکمال آشنایی می رمد بیگانه وار

گوش گل از شبنم غفلت گران گردیده است

گر چه گوهر می فشاند در کنار خار و خس

سبحه دور افکن درین موسم، که سنگ تفرقه است

خاکیان را از شکر خواب عدم بیدار کرد

درد و صاف عالم امکان به هم آمیخته است