من نمی آیم به هوش از پند، بیهوشم گذار

گفتگوی توبه می ریزد نمک در ساغرم

از خمار می گرانی می کند سر بر تنم

کرده ام قالب تهی از اشتیاقت عمرهاست

گر به هوشیاری حجاب حسن مانع می شود

شرح شبهای دراز هجراز زلف است بیش

می چکد چون شمع صائب آتش از گفتارمن