هر چه را خواهی ز چشم انداخت از جا برمدار

سوزنی زین خاکدان باخود چو عیسی برمدار

تا دم آخر نظر از روی دریا برمدار

پنبه چون حلاج از مستی ز مینا برمدار

دست خود چون موج ازدامان دریا برمدار

چشم خود ای کوهکن از کارفرما برمدار

بی توقف در بیابان طلب پا برمدار

دست خود چون شانه زان زلف چلیپا برمدار

تا لب گور از لب پیمانه لب رابرمدار

چشم تا بازست ،چشم از چشم شهلا برمدار

مهر خاموشی ز لب در پیش دریا برمدار