شوختر گردد شود چون خال از خط بالدار

در بیابان جنون از حلقه زنجیر من

چون سیه مستی است شمشیر سیه تابش به کف

زلف ازان حسن بسامان برنمی دارد نظر

با کهنسالان مکن ای نوجوان کاوش که هست

نیست ممکن سوز دل در پرده پنهان داشتن

نقش داغ عیب باشد لوحهای ساده را

می شد از اهل سعادت گر به گنج زر کسی

از کهنسالی نگردد تیز مغزی بر طرف

دلنشین افتاده است از بس که عکس روی او

گر ز نبضم سوخت انگشت طبیبان دور نیست

درد اگر بر دل شب هجران چنین زورآورد