می برد خواهی نخواهی دل زمردم خط یار

زود در دل جای خود رانوخطان وامی کنند

عشق عالمسوز بر عشاق ابر رحمت است

ماتم و سور جهان با یکدگر آمیخته است

ناقصان رامی کند کامل، سفر کردن ز خویش

می کند آزاد جان را سخنی دوران ز جسم

نسیه سازد نعمت آماده را چشم حریص

هر که خود را باخت صائب می زند نقش مراد