پرده مشکین به چشم شوخ بسته است آن نگار؟

چشم عیارش لباس شبروان پوشیده است؟

پاره ای گشته است از خورشید تابان منکسف ؟

منخسف شد پاره ای ماه تمامش،یا شده است

عنبرین مویی غزالی را به دام آورده است ؟

هیچ رنگی از سیاهی نیست بالاتر،چرا

چشم خونخوارش همانادر گریبان ریخته است

می شود نرگس به هر رنگی که باشد آب او

پرده نیلوفری بر چشم گلرنگش ببین

همچو شاهینی است چشم لاله رنگ آن پری

گرچه می مالید بر لب چشم او از سرمه خاک

نرگس میگون او از پرده نیلوفری

همچو ابر قبله دارد گریه ها در آستین

از چه رو بسته است چشم خویش راآن سنگدل ؟

بوی خون می آید از چشمش، همانا غمزه اش

جای حیرت نیست سرخی بر بیاض چشم او

خواب گردیده است بر چشم نظر بازان حرام

زیر دامن کعبه راآهوی زنهاری بود

شد سیه عالم به چشم من،که آن خورشید رو

می درخشد همچو برق از پرده ابر سیاه

همچو آهویی است کز مستی همی غلطد به مشک

در سواد آفرینش غیر چشم ظالمش

نیست حیرت چشم او گر لاله رنگ از درد شد

صائب از بیماری آن چشم حال دل مپرس