آن چشم اگر چه خود را بیمارمی نماید

دزدیدن تبسم پیداست از لب او

دشواریی ندارد راه فنا ولیکن

هرکس ز روزن دل در عالم است سیار

در پیش پا فتاده است مستی وهوشیاری

از ره مرو به صورت معنی طلب کن از خلق

سیل بنای هستی است زخم گران رکابش

یک دانه بی شمارست از آسیای گردون

چین جبین دنیا با داغ زردرویی

آن کس که در سراغش برهم زدم جهان را