بی دلو ورسن یوسف ازین چاه برآید

هر غنچه که از پوست سحرگاه برآید

کز دانه خال تو ز خط آه برآید

چون حسن تمام تو ز خرگاه برآید

چون با خط سبز آن رخ چون ماه برآید

ترسم که ز دامان تو کوتاه برآید

پامال شود سبزه چو از راه برآید

تا یک سخن از خاطر آگاه برآید

رحم است به شمعی که شب ماه برآید

کی دانه ز خرمن به پرکاه برآید

یوسف چه فتاده است که از چاه برآید

صد آه یمن را ز جگر گاه برآید