شمعی است که بر تربت پروانه گذارند

شرط است که سربر خط پیمانه گذارند

پایی که درین مرحله مستانه گذارند

دستی که مرا بر دل دیوانه گذارند

گاهی لب اگر بر لب پیمانه گذارند

زان دام بیندیش که از دانه گذارند

تا کعبه روان روی به بتخانه گذارند

دل بر گره دام تو چون دانه گذارند

ما را چه خیال است درین خانه گذارند

آن به که عنان دل دیوانه گذارند

آنها که قدم بر در هر خانه گذارند

شب نوبت پرواز به پروانه گذارند

باغی که در او سبزه بیگانه گذارند