آن شوخ چه گویم که دل از دست چسان برد

دل خون شد وآن ترک جفاکیش نیامد

در رشته جان تاب فتاده است ز غیرت

کیفیت چشم تو اثر کرد به دلها

از برق حوادث نکند پاک گهر بیم

چون سیل گرانسنگ که از کوه بغلطد

از سطر شماری قدمی پیشترک نه