از تفرقه پروا دل آزاد ندارد

عام است به ذرات جهان نسبت خورشید

در خامه قدرت دو زبانی نتوان یافت

در چشم غلط بین تو دیوست وگرنه

در خانه در بسته حضور ست فزونتر

در کعبه مقصد رسد آن کس که درین راه

آهونگهانند ز تسخیر مسلم

چند از رگ گردن همه دعوی شوی ای نی

از تنگی دل آه نفس گیر نگردد

پیوسته دود کاسه به کف از پی خورشید

پروای تماشا نبود گوشه نشین را

صائب دل زنده است ز آفت مسلم