زین آبله پا خارمغیلان گله دارد

یوسف عبث از تنگی زندان گله دارد

حیران جمال تو ز مژگان گله دارد

دل گر چه ازان نرگس فتان گله دارد

از رخنه لب پسته خندان گله دارد

ماند به غریقی که زباران گله دارد

دردی که ز ناسازی درمان گله دارد

پیوسته سیه کاسه ز مهمان گله دارد

هر شوره زمینی که زدهقان گله دارد

پایی گه ز بیداد مغیلان گله دارد

حرفی است که مور از شکرستان گله دارد

کز بخت سیه چشمه حیوان گله دارد

از خاتم بی مهر سلیمان گله دارد

صائب عبث از دیده حیران گله دارد