گر خاک شوددست در آغوش تو دارد

این چشم پر آبی که در گوش تو دارد

فیضی که دم صبح بنا گوش تو دارد

عاشق چه غم از خط زره پوش تو دارد

در زیر علم سرو قباپوش تو دارد

مهری که حیا بر لب خاموش تو دارد

اما خبر از خواب فراموش تو دارد