بی روی دل گره ز زبان وا نمی شود

چندان که گرد محمل لیلی است در نظر

زاهد چگونه از سر فردوس بگذرد

دیوانگی است چاره دل چون گرفته شد

زنجیر کرد جذبه خاشاک برق را

دل صاف ساز، معنی باریک را ببین

غافل مشو ز گوشه ابروی التفات

داری اگر طمع که شوی پادشاه وقت

از زهدان خشک، رسایی طمع مدار

چون گوشه ای نگیرد از ابنای روزگار