باز این گره ز گریه مستانه می شود

آیینه شکسته پریخانه می شود

بیداریی که خرج به افسانه می شود

قانع ز خرمن آن که به یک دانه می شود

هر چند گنج قسمت ویرانه می شود

آن سایلی که بر در هر خانه می شود

کوته شب دراز به افسانه می شود

از ماه کی خنک دل پروانه می شود

چون چشم مور، تنگ ز همخانه می شود

این شمع روشن از پر پروانه می شود

هر قطره ای که گوهر یکدانه می شود

صائب مقیم هر که به میخانه می شود