روشن دلم ز باده گلفام می شود

هر گلشنی که هست در او دور باش منع

از همدمان شود دل پر خون سبک ز غم

لبهای خامش است در رزق را کلید

از مهر وماه نعل فلکها در آتش است

گردید دل ز چشم پریشان نظر، سیاه

زنگ از دل سیه به نصیحت نمی رود

عیسی به چرخ سود سر از پشت پا زدن

آن را که شوق کعبه مقصد دلیل شد

موج سراب سلسله جنبان تشنگی است

آن را که بادبان عزیمت توکل است

بر ساده لوحی آن که کند پشت چون عقیق

صائب نمی شود دهنش تلخ از خمار