از جلوه تو سنگ سبکبال می شود

فال نگاه گرم زدن بی مروتی است

چون شاخ گل ز خانه زین شعله می کشد

آبی که قطره قطره به لب تشنگان دهند

امید هست کهنه شود عشق تازه زور

چون لعل هر که خون جگر خورد وصبر کرد

بی حاصلی است حاصل چشم تهی ز رزق

دل در حجاب جسم چه نشو ونما کند

این ریشه ای که در تو دوانده است آرزو

صائب ز موج حادثه ابرو ترش مکن