که سازد غنچه لب بسته کوته دست گلچین را

که وحشت هست بیش از آهوان آهوی مشکین را

برون آرد به جان بی نفس از سنگ شیرین را

برآوردی تو تا از آستین دست بلورین را

به آهی می گذارم در فلاخن کوه تمکین را

نمی باید نقاب دیگر آن رخسار شرمین را

که شور بلبلان کوته نسازد دست گلچین را

که نبود جوهر از خود بریدن تیغ چوبین را

که از مشکل پسندان وا کشد بی خواست تحسین را