هر کس که در نماز به روی و ریا رود

بر عشق رهروی که کند عقل اختیار

تا باز می کنند نظر بسته می شود

این قفل وا شود به کلید شکستگی

بینا کسی بود که نهد پا به احتیاط

خواب غرور لازم ارباب دولت است

بیرون نرفت سرمه به شستن ز چشم یار

نادان شود ز اهل بصیرت به خاکمال

بی مغز را ز جای برد گفتگوی پوچ

هر کس هرآنچه یافته زین خاک یافته است