چون غنچه هر که سربه گریبان نمی کشد

دلتنگ منت لب خندان می کشد

دلهای ساده صیقل آیینه همند

سنجیدگان سبک به نظرها نمی شود

روز حساب عید بود خود حساب را

مژگاه حریف گریه بی اختیار نیست

لب پیش هر خسی نگشایند قانعان

از عالم وجود سبکبار می رود

چون ماه مصر هر که بود پاک دامنش

در دیده ای که سرمه حیرت کشید عشق

تا هست از خودی اثری در بساط او