که خودپرست ز آیینه بر نمی آید

نهال قامت او تا به برنمی آید

رفوی زخم ز موی کمر نمی آید

که بوی سوختگی از جگر نمی آید

نفس ز مردم آگاه برنمی آید

که با خبر کس از آنجا بدر نمی آید

که پای رشته به سنگ از گهر نمی آید

دل رمیده به کار دگر نمی آید

گهر به پای خود از بحر برنمی آید