ز دل خیال میانش بدر نمی آید

نظر ز عارض او برنمی توانم داشت

پیام لطف تو با عاشق اختیاری نیست

به باددستی طوفان چه می کند لنگر

شرر به آتش سوزنده بازگشت نمود

ز آبگینه او بر دلم غباری نیست

سبوی باده دل تنگ در جهان نگذاشت

دلم دونیم شد از دیدنش که می گوید

چرا ز بیم کنار از کنار می گذری

ازین چه سود که دریاست در گره او را

ز شرم خنده او استخوان صبح گداخت

که بر چراغ دل من زد آستین صائب