در آفتاب قیامت پناه می دارند

به تیغ قطع تعلق نگاه می دارند

که چون حباب سر بی کلاه می دارند

نفس شمرده تر از صبحگاه می دارند

امید بیش به ابر سیاه می دارند

سبکروان چه از غم از خار راه می دارند

که از جمال تو پاس نگاه می دارند

جماعتی که حجاب از گناه می دارند