ازین چه سود که چون کف به بحر پیوستند

و گرنه توشه ما بر میان ما بستند

که در زمین چو خم می زجوش ننشستند

که طوق عشق ترا بر گلوی ما بستند

وزاین محیط دل یک حباب نشکستند

ز دار وگیر خس وخار آرزو رستند

چه شد دوروزی اگر باددر گره بستند

درین ریاض زپا همچو سرو ننشستند

چو تیرآه ز نه جوشن فلک جستند

ز بس که مردم عالم به روی هم جستند

در آن جهان ز حساب وکتاب وارستند

درین بهار گروهی که توبه نشکستند

اگر به عرش برآیند همچنان پستند

ز خود نیند اگر نیستند اگر هستند

که از سیاهی دل بیشتر سیه مستند