چه دیده است در آن آتشین عذار سپند

ستاره سوختگان ایمنند از دوزخ

ز حیرت تو شرر پای در حنا دارد

ز بیم دیده بد تا به حشر می روید

ز بیقراری عاشق چه کار می آید

ز قرب شعله فغان می کند چه خواهد کرد

گره ز هستی موهوم خویش تا نگشود

مرا امید سلامت ز آتشین رویی است

که برفروخت رخ ازمی که می شکست امشب

نمی رسد به عیار دل رمیده ما

فدای عشق شو ای دل تا گذشت از سر

به ناله ای دل خود را ز درد خالی کرد

کشید پرده ز اسرار عشق ناله ما

نشست و خاست به عاشق که می دهد تعلیم

چه جای ناله گستاخ ما بود صائب