ز راستی چو خدنگ از کمان برآمده اند

چو سبزه از نته سنگ گران برآمده اند

به تازیانه آه از جهان برآمده اند

چو آفتاب به گرد جهان برآمده اند

که بلبلان همه از گلستان برآمده اند

که آهوان ختا بی شبان برآمده اند

همین بس است که از آستان برآمده اند

جماعتی که به خواب گران برآمده اند

که با هزار زبان بی زبان برآمده اند

ز بحر با لب گوهرفشان برآمده اند