بنای خانه بدوشی بجا گذاشته اند

ز دست خویش عنانی که وا گذاشته اند

که دل به عشوه این بیوفا گذاشته اند

کسان که خانه دل بی صفا گذاشته اند

به دست آب روان قضا گذاشته اند

که رو به کعبه حاجت رواگذاشته اند

که پای خود به مقام رضا گذاشته اند

گمان مبر که ترا با تو وا گذاشته اند

که برگ را ز برای نوا گذاشته اند

به دامن دل بی مدعا گذاشته اند

چه نعمتی است که ما را به ما گذاشته اند

وگرنه قسمت هرکس جدا گذاشته اند

ز خواب بند گرانم به پاگذاشته اند

که همچو سنگ نشانم بجاگذاشته اند

که شمع وشیشه وساغربجاگذاشته اند

که آستان ترا بی گدا گذاشته اند

که پیشتر ز تو مردان چهاگذاشته اند

به محفلی که ترا بی دعا گذاشته اند