حرص را تشنگی افزون به زر و مال شود

بهره خواجه ز اسباب به جز محنت نیست

تا نمیرد، ز تردد نکشد پای حریص

می دود بس که پی خرمن مردم چشمت

چون شب تار به یک روز سیه می سازی

به شکستی که ز دوران رسد آزرده مباش

مصلحت نیست ز شیرین سخنان خاموشی

طلب دل مکن از زلف که سر می بازد

صائب از چرخ همین کام تمنا دارد