دل آگاه به هر شورشی از جا نرود

غرض اهل دل از سیر و سفر آزارست

بار غم از دل مجنون که تواند برداشت؟

از نفس زخم دل آینه ناسور شود

می اگر با خبر از آفت صحبت گردد

چشم بینا دهن زخم دل آگاه است

نقطه بخت سیه، ریخته کلک قضاست

گره از کار جهان وانکند چون دم صبح

جلوه موج سراب آفت کوته نظرست