نه همین اهل خرد آینه اسرارند

نقطه هایی که درین دایره فرد آمده اند

بی گره شو که به یک چشم زدن می گذرند

به ادب باش درین بزم که این پست و بلند

قانعانی که فشردند به دل دندان را

آنچه از مایده فیض بر این نه طبق است

سالکانی که دل روشن از اینجا بردند

می رسد زود به معراج فنا دست بدست

پیش جمعی که رسیدند ز ساحل به محیط

نیست ممکن که تراوش کند از ما سخنی

خاکساری نه بنایی است که ویران گردد

سر درین معرکه بیقدرتر از دستارست

خوبرویان که ندارند رگ تندی خوی

خودفروشان جهان راست غم رد و قبول

من گرفتم چمن آرا ز چمن بیرون رفت

صائب آنان که درین عهد سخن خرج کنند